ทานจนอิ่มหนักมาถึงคอหอยเพราะกลัวจะไม่คุ้ม-อาการเหล่านี้จะตามมา

     การกินมากไปก็ทำให้เป็นผลเสียกับลำไส้ ซึ่งการกินแบบจัดหนักของท่านในแต่ละครั้งโดยเฉพาะบุฟเฟ่ต์ และท่านยังชอบทานจนอิ่มหนักมาถึงคอหอยเพราะกลัวจะไม่คุ้ม จะก่อให้เกิดอาการต่างๆตามมาดังต่อไปนี้

      เริ่มตั้งแต่ หิวไว คนกินหนักจะรู้สึกหิวไวในมื้อต่อไป เพราะกระเพาะลำไส้ต้องทำงานหนักในการย่อยมื้อใหญ่ที่ท่านพึ่งทานไป  และน้ำตาลในเลือดก็จะลดไวทำให้เกิดอาการน้ำตาลต่ำหิวไวง่ายขึ้น

      กินมากๆ ยังทำ ไส้พัง เครื่องในก็เหมือนเครื่องยนต์รถที่ไม่ได้พักการใช้งานก็จะเสื่อมเร็วกว่าปกติ  อาหารที่เข้าไปมากเกินก็ทำให้ลำไส้เกิดปัญหา “รั่ว” ได้  และจากการบีบตัวของลำไส้ไม่ได้พักก็ทำให้ “กรดไหลย้อน” มาถามหาได้เหมือนกัน

      อาหารล้นท้องพลอยจะเจออาการ ตาตั้ง ถ้าไม่ระวังกินจนอิ่มจัดจะทำให้เกิดอาการ “ตื่นตา” นอนไม่หลับเพราะลำไส้ไม่ได้พักและเกิดการแน่นอึดอัดท้องจากแก็สในอาหารที่หมักกันจนพุงหลามได้เหมือนถังเบียร์ หมักอาหารจนเน่าสร้างแก๊สอยู่ภายในท้อง และลำไส้

      กินจุคงเลี่ยง ตัวอ้วน ได้ยาก ซึ่งตรงมาและตรงไปในบริบทของผู้รักบริโภค  ยิ่งกินมื้อหนักอย่างบุฟเฟ่ต์มากเท่าไรก็ยิ่งได้แคลอรีส่วนเกินที่ลดยากขึ้นเท่านั้น  เพราะการกินหนักเป็นในบางมื้อทำให้ร่างกายอยู่ในสภาวะเครียดและตับพังมีการหลั่งฮอร์โมนมารออกมาเพื่อเก็บไขมันไว้ให้มากขึ้นเพิ่มพูนน้ำหนักอย่างรวดเร็ว

      ทั้งยัง ชวนหงุดหงิดง่าย ชีวิตแห่งการกินจะไม่มีวันสงบสุขด้วยอารมณ์ที่แปลปรวนขึ้นลงจากลิ้นที่ยึดรสชาติอาหารเป็นหลัก  จะว่าคนอ้วนอารมณ์ดีนั้นก็ถูก  แต่คนกินเก่งนั้นยากที่จะหาพื้นอารมณ์ที่แน่นมั่นคงได้เพราะเคมีในร่างกายต้องมีการเปลี่ยนแปลงทุกครั้งที่อาหารเข้าปากและหนึ่งในเคมีที่ว่าคือ “เคมีแห่งอารมณ์”

      และสุดท้าย คิดไม่ออก คนกินอิ่มจัดไปทำให้ “หัวไม่แล่น”  หนึ่งคือ เลือดจะพากันไปเลี้ยงกระเพาะและลำไส้เสียมาก กับสองคือจาก “โกร๊ทฮอร์โมน” ไม่หลั่ง  ทำให้ไม่มีพลังทั้งแรงกายและแรงใจที่ใช้คิด  ถ้าอยากมีสมองที่แจ่มใสขึ้นควรกินแบบ “หิวนิดๆ” เป็นการสงวนความคิดไว้ไม่ให้จมไปกับมื้อหนักจนหมด

       การกินเยอะแล้วยังฟีเจอริ่งด้วยของหวานอีกก็ถือเป็นอันตรายของการบริโภคเหมือนกัน  อย่าสำคัญตัวผิดว่าเป็นชูชกอยู่เพื่อกินหรือถือคติว่าท้องแตกดีกว่าของเหลือเพราะเมื่อถึงเวลาป่วยแล้วจะต้านไม่อยู่ โรคและอาการต่างๆจะจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว เพราะร่างกายเราไม่ได้ทำไว้ให้ “กินจนล้น” หากแต่สร้างไว้อย่างพอดีสำหรับให้กินอิ่มพอดีจนถึงว่า “หิวนิดๆ” ก็ยังอยู่ได้ ด้วยกระบวนการทดแทนพลังงานไว้ให้ใช้ยามจำเป็น  เห็นได้จากเมื่อท่านอดอาหารจะเกิดอาการง่วงซึมเพื่อจะได้ลดการใช้พลังงานลง  แต่ในทางตรงข้ามยามอิ่มล้นเปี่ยมสุขร่างกายก็จะเกิดการง่วงเหมือนกันแต่เป็นการง่วงแบบกะปลกกะเปลี้ยที่เกิดจากอวัยวะภายในทำงานอย่างหนัก แล้วก็มัก “ได้เรื่อง” ตามมาค่ะ

     รู้อย่างนี้แล้วคราวหน้าถ้าคิดจะกินอย่างหนักหน่วง  คงต้องยั้งปากให้กินแค่พออิ่มกันแล้วล่ะ และอย่าลืมออกกำลังกายอย่างน้อยอาทิตย์ละ 3 วันด้วยนะค่ะ

สนับสนุนโดย: